De karatetrap

Louis van Gaal is een dwarsligger, een lastpak, een klaagzuchtig persoon. En omdat hij dwarsligt, lastig is en zich vaak beklaagt, is hij ook zo goed, als coach. Louis neemt niets voor lief, is irritant in zijn streven naar perfectie, en krijgt zo heel veel voor elkaar.

‘Ben ik nou degene die zo slim is, of ben jij zo dom?’, roept hij tegen journalisten die zeggen hem niet te begrijpen. En als hij vindt dat de scheidsrechter in de finale van de Champions League niet voor gevaarlijk spel van AC Milan fluit, zorgt Louis voor een opstootje door aan de zijlijn houterig een karatetrap te imiteren. Van Gaal ruziet met de buitenwacht ter bescherming van zijn binnenwereld. Hij is hard van buiten en zacht van binnen. Autoritair, maar geen potentaat, vindt hij zelf. ‘Ik kies voor democratisch leiderschap, maar uiteindelijk beslis ik’.